Biblioteka

Ofelka to bardzo mądra dziewucha więc jak na mądrą przystało niedzielne popołudnie spędzała w bibliotece wertując jakiś piętnasty tom jakiejś mądrej książki o starożytnej grecji, powiem ci że nawet od czasu do czasu kresliła jakieś notatki.

nie mam pojęcia co nick mógł by tu robić! xd pewnie się chował przed śniegiem, bo teeen... odśnieżarka go goniłą i się schował. i teraz zacieszał, że go nie złapała. taki pokręcony ten nick.

ojej, to słodkie jestem wrecz pewna że ofelia znudzona nie fajną książką co chwile blądziła wzrokiem po wszystkich mało przystojnych czytelnikach książek i wzdychała sama do siebie zakładając kosmyk włosów za ucho, albo nie! zauważyla zadowolonego nicka i rzuciła w niego ołówkiem nie dobra ;<

i nick tak podążył wzrokiem za ołówkiem, który w niego uderzył i się odbił kawałek. przeleciał wzrokiem po wszytskich w bibliotece, a potem schylił się po ołówek. - oo, dziękuję za ołówek. pewnie się przyda. - i go wsunął do kieszeni.

- pf, - pufneła dosc głosno, udając że to nie ona. - tobie? ty nawet nie wiesz do czego on sluży! - usmiechnela sie szeroko bo pewnie jej nie poznał a ona go i owszem, a skąd sie znali to nie wiem, może z jakiejś akademickiej przedszkolnej tódzież podstawówkowej imprezy, nie wiem.

od razu posłał na nią swój groźny wzrok. i podszedł nawet bliżej, sadzając sój szanowny tyłek na krześle naprzeciw, czy tam obok niej. - wypraszam sobie. ołówek słuzy do.. szkicowania, rysowania obrazków, egzaminów i sprawdzianów na matematyce. - to teraz pewnie jest z siebie dumny <33

poprawiła grzywke wbijąc w niego swój mądryy wzrok po chwili posyłając mu ciepły uśmiech cicho zaklaskała kilka razy, - brawo, a jednak nie jestes tak głupi na jakiego wyglądasz, - mrukneła przewracając oczami.

wziął głęboki oddech i przez dłuższą chwile nie wypuszczał powietrza z płuc. a jak juz to zrobił to głośno. wyciągnął palec w jej stronę. - nie obrazaj mnie. - powiedział spokojnie i cofnął palec.

powtórzyła jego czyn, znaczy sie no wzięła głeboki oddech i przez dłuższą chwilie nie wypuszczała go z ust tódzież płuc. - nigdy nie miałam w planach cię obrażic, nie nie. - zamachała przecząco głową, zamykając tysiąc tysięczno stronicową książke która leżala tóż przed nią,
- znam cie,, kradłes mi cukierki w przedszkolu. - wyciągnela palec w jego strone, - nigdy nie zapomne tych oczu psychopaty!

zmarszczył czoło i teraz jej się zaczął uważnie przyglądać. - słucham? jakie znowu cukierki? - nie zczaił w ogóle, że powiedziała, ze go zna. - i wcale nie mam oczu jak psychopata!

- oczywiscie, że masz. - przewróciła nerwowo oczami, szukając w torebce małego lusterka, - zaraz ci nawet udowodnie, - mrukneła podając mu owe by dokładnie przyjżał sie swoim nie fajnym złym oczą,

spojrzał w lusterko niepewnie. i stwierdził, ze ma bardzo ładne oczka! - oszukujesz mnie. a wcale mnie nie znasz. co za udzie.. - mruknął do siebie ostatnie zdane. wstał i zajrzał przez okno. - ciągle pada...

- to co? nie lubisz z sniegu nick? - sporzała na niego zdzwiwiona, - śnieg jest fajny, to taka biała magia, - wymruczała podchodząc do okna!

- nie. nie lubie śniegu. - potwierdził, a potem się przymknął na moment. - ej zaraz! skąd ty znasz moje imie. - spojrzął na nią. zaczął sobie mysleć, że czyta ludziom w myślach, albo ze go śledzi.

nie śledzi go, przecież ona pierwsza była w bibliotece, - kurcze, mówiłam ci że cie pamietam z przedszkola! i że cie poznałam po oczach groźnego psychopaty, - zrobiła słodka minkę znow siadając na swoim miejscu, tak tym naprzeciwko niego. - śnieg jest fajny, szkoda tylko że zimny.

oparł się łokciem o parapet i tak patrzył na nią. - jakim cudem ty mnie znasz, a ja ciebie nie? - bo nick głupi i nie pamieta dziewczyn z przedszkola. no przeciez byli dziećmi. dla niego zycie warte zapamiętania zaczeło się później..

- może masz słabą pamięc? - spojrzała na niego, odgarniając grzywke z czoła, - nie wiem, - wzruszyła lekko ramionami, zakładając noge na nogę.

- albo ty się tak zmieniłaś. - wzruszył ramionami. - więc moze mi przypomnij kim jesteś, hmm? - usiadł spowrotem na krześle

- ophelia, - usmiechnęła sie lewo kacikowo, - kradłeś mi cukierki pudrowe! i raz pamietam że pobiłeś mojego chłopaka! - wytknęła mu, marszcząc czoło.

- ophelia... - próbował coś wygrzebać z tej jego pamięci, ale na marne. - wybacz, ale nie pamiętam. - teraz to się milutki zrobił. - pobiłem twojego chłopaka? dlaczego? - roześmiał sie.

- nie pamietam, - zachichotała cicho, wsuwając sobie do ust pomaranczowego cukierka, i nawet spytała czy nie chcial by takiego samego.

- jeśli nie o samochodzik, to musiałem byc o ciebie mega zazdrosny. - powiedział z dumą i pokiwał lekko głową biorąc cukierka.

zachichotała cicho, - nie chyba nie, raczej sie nie lubiliśmy. - usmiechneła sie niewinnie, chowając reszte cukierków do torebki i wtedy ktoś ich okrzyczał że głosno rozmawiają i jedzą w bibliotece, i ofelka sie przestraszyła nawet tego złego rudego okularnika co to na nich tak krzyczał! ;<

- skad wiesz co tam we mnie siedziało. - wzruszył ramionami - pewnie on dał ci lepszy samochodzik - zrobił smutna minkę.